نمی‌توان به طور دقیق گفت که چه کسی یا چه کسانی عینک را اختراع کرده‌اند. زیرا عینک و وسایلی که به کمک چشم انسان می‌آیند به مرور تکامل یافته‌اند. استفاده از عینک به هزاران سال پیش برمی‌گردد. در کتاب«هنر‌های زیبای ایران» عکسی از دسته عینک برای سال‌های پیش از میلاد وجود دارد. همچنین در این کتاب به پزشکانی اشاره شده که به بیماران عینک می‌دادند. پس از مدتی فناوری عینک از ایرانیان به اعراب منتقل شد. در دیگر تمدن‌های باستانی مانند مصر و یونان و روم نیز از وسایلی برای بهبود بینایی استفاده می‌شده اما لزوما عینک نبودند.
قدیمی ترین لنز
تا کنون قدیمی ترین لنز در شهر نینوا واقع در عراق پیدا شده. رومی ها نیز از نوعی سنگ زمردی برای تماشای بازی گلادیاتور‌ها استفاده میکردند که نور خورشید را به خودش جذب می‌کرده. حدود یک قرن پس از میلاد مسیح (ع) استفاده از شیشه‌های کروی شکل برای بزرگنمایی و مطالعه رواج پیدا می‌کند. ونیزی‌ها نیز بعد از چند سال آموختند که این شیشه‌ها را داخل یک فریم قرار دهند. کتابی از فیسفوف انگلیسی، Roger Bacon مربوط به سال ۱۲۶۸ وجود دارد که در آن به عینک اشاره‌ای شده که از آن به عنوان اختراعی جدید یاد کرده. نام این کتاب Opus Majus است.
همچنین یک اثر نقاشی از Tomaso da Modena وجود دارد که مربوط به سال۱۳۵۲ است. در این نقاشی دو برادر هستند که یکی با استفاده از عینکی روی بینی مطالعه می‌کند. دیگر برادر نیز از یک گوی شیشه‌ای استفاده می‌کند که نشان می‌دهد نسبت به برادرش در سطح پایین تری قرار دارد. از این نقاشی به عنوان نخستین تابلو هنری که در آن از عینک به‌کار رفته یاد می‌شود.
ایجاد تحول در عینک سازی
قرن ۱۶ پس از میلاد تحولی در ساخت عینک بوجود آمد. در این قرن عدسی‌های مقعر برای اصلاح نزدیک بینی ساخته شدند.
در این سال‌ها شکل فریم عینک مدام دچار تغییر می‌شد تا فرم ایده‌آل خود را پیدا کند. به عنوان مثال در قرن هفدهم میلادی اسپانیایی‌ها از نوارهایی ابریشمی استفاده میکردند تا فریم عینک را به دور گوش حلقه بزنند. عینک بعد مدتی وارد چین شد. چینی‌ها بجای اینکه نواری را به حلقه بزنند. از قطعاتی از جنس سرامیک و فلز استفاده میکردند. این ایده چینی‌ها در جاهای مختلف دنیا استفاده شد.
در قرن هجدهم میلادی، Jamer Ayscough عینکی با دسته‌هایی که لولا دوگانه داشتند اختراع کرد. این عینک نیز بین بسیاری از مردم در کشور‌های مختلف رواج یافت. وی همچنین پیشنهاد داد از شیشه آبی یا سبز بجای شیشه سفید استفاده کنند. او معتقد بود شیشه سفید تاثیر بدی روی چشم می‌گذارد.
بعدها بنیامین فرانکلین در قرن هجدهم میلادی (۱۷۸۰) عینک‌های دوکانونی را اختراع کرد. وی می‌گوید که از دو عینک استفاده می‌کرده. یکی برای دیدن مناظر و دیگری برای مطالعه. این تغییر عینک برای او آزار دهنده بود. بنیامین فرانکلین شیشه‌های دو عینک خود را نصف کرد. لنز عینک نزدیک بین را در پایین و عینک دوربین را در بالای آن قرار داد و بهم چسباند. اینگونه بجای اینکه لازم باشد تا عینک عوض شود، کافی است چشممان را به بالا و پایین حرکت دهیم. به این عدسی‌ها عدسی‌های عینک دو دید می‌گویند.
عینک از منظر اجتماعی نیز در دوره‌های مختلف تاریخی دچار تحولاتی شده‌است. به عنوان مثال دو دوران قدیم فردی که بجاتی گوی شیشه‌ای از عینکی برروری بینی خود استفاده می‌کرده، جایگاه پایین تری داشته.
عینک در آمریکا
همچنین در آمریکا بیشتر استعمارگران پرقدرت و با نفوذ ازعینک استفاده میکردند. یا به‌عنوان مثال در قرن ۱۹ و ۲۰ استفاده از عینک خیلی جذاب نبوده. همچنین در قرن هجده پس از میلاد، در فرانسه و انگلستان از عینک هایی استفاده میکردند که به راحتی بشود آن را پنهان کرد. اما در اسپانیا مردم آشکارا از عینک استفاده میکردند زیرا آن‌ها را با وقار نشان می‌داده است.
اما با گذار زمان، اکنون تبدیل به وسیله‌ای شده است که بسیاری تاز مردم آشکارا از آن استفاده می‌کنند.
به نظر شما در آینده چه تغییراتی در عینک‌ها انجام خواهد شد؟ انواع عینک در آینده چگونه خواهند بود.
